- 19 maja, 2024
- Łukasz „Juby” Ptaszyński
- Zdjęcia: Robert Brykała
Klimaty retro po raz kolejny zawładnęły warszawskim salonem MM Cars przy ulicy Jubilerskiej 6. Nietypowo, bo już w piątek, rozpoczęła się wystawa kultowych aut związanych z polskim przemysłem motoryzacyjnym. Dominowały samochody z szalonych lat 90.
„Najntisowe” klimaty były okazją, by Jubilerską odwiedził „Pan Kresz” w osobie samego dyrektora generalnego MM Cars, Michała Kwiatkowskiego. Współpraca z Muzeum Skarb Narodu zaowocowała pokazaniem szerokiego wachlarza aut produkowanych w Polsce. Trzon eskpozycji tworzyły Fiaty Cinquecento od kultowej „500-tki” będącą protoplastą i dawcą wielu rozwiązań technicznych dla Polskiego Fiata 126p poprzez projekt X1/79 w wersji Sporting (w zjawiskowym kolorze Giallo Ginestra) i wyposażonej w faltdach „Solei”.
Obecny był również nowożytny model „500” w kilku odsłonach. Nie zabrakło wersji spod znaku skorpiona, ale i najnowszej generacji elektrycznej pięćsetki.
O godną reprezentację linii „600” zadbał Fiat Seicento Sporting Abarth a także produkowany aktualnie w Tychach e600. Ciekawym uzupełnieniem ekspozycji był wyprodukowany w lubelskich zakładach FSC Peugeot 405 i…. kultowa Astra Gsi. Nie zabrakło czegoś od Polonika Retro Rajd Rowerowy, choć nie oszukujmy się jednoślad był raczej uzupełnieniem ekspozycji motoryzacyjnej.
Przełom wieków był pretekstem do dywagacji na temat ówczesnej mody na tuning, który dziś przeżywa swój renesans. Początek lat 2000 to czas, w którym zaczynałem swoją przygodę w tej branży. Nic więc dziwnego, że z nostalgią patrzyłem na Cinquecento Sporting, które było nie tylko pierwszym mentalnie młodym samochodem produkowanym w wolnej Polsce, ale i bazą wielu projektów tuningowych. Już skromna wersja 900 miała swój krajowy Puchar markowy zarówno w rajdach jak i wyścigach płaskich. Usportowiona wersja z 54-55 konnym silnikiem Fire kultywowała tą tradycję. Stała się też obiektem modyfikacji.
Świętym gralem jest z pewnością wyprodukowany w 108 egzemplarzach Novitec Cinquecento Sporting Turbo, który dzięki doładowaniu legitymował się mocą 101 koni mechanicznych. Przy masie około 730 kilogramów katapultował Fiata do 100km/h w 8 sekund, co w zestawieniu z fabrycznym wynikiem 13,8 sekundy jest wartością imponującą. Fabryczne osiągi byłyby lepsze, gdyby Fiat odważył się implementować do karoserii CC 75-konny silnik 1,2 – a istnieją dowody, że był taki plan.
Czego nie zrobił producent uczynili użytkownicy i zdolni polscy mechanicy. Pod maski „cieniasów” trafiały różne jednostki napędowe o włoskiej proweniencji. 1,2 8 i 16 zaworowe, wolnossące i doładowane a nawet dużo nowocześniejsze siliki rodziny T-jet. Tuningowe tradycje kultywowało Seicento dostępne nie tylko jako Sporting ale i Abarth a nawet limitowana seria Michael Schumacher. „Sej” ma szczególne miejsce w moim sercu, jako że o model 1,1 VAN oparty był projekt magazynu GT w którym przez lata pracowałem. Mowa o SC Coperze, aucie redakcyjnym poddanym licznym modyfikacjom. Dobrze wspominam montaż instalacji wtrysku podtlenku azotu, która wyniosła osiągi auta na nowy poziom, czy tak zwany „flamer kit” który sprawiał, że wydech ział żywym ogniem.
Wspomnienia związane z motorsportem wywoływała też Astra Gsi, która „za moich czasów” wychowała całe pokolenie kierowców rajdowych. Niestety jest to główna przyczyna wyginięcia populacji F Gsi dlatego pieczołowicie odrestaurowany egzemplarz zakręcił mi łezkę w oku.
Tuningowych akcentów doszukałem się nawet w poczciwej i zdecydowanie ubogiej 405-tce spod znaku lwa. Ten model był dawcą reflektorów to prototypowego Poloneza Caro.
A „front swap’y” z innych aut (głównie drugiej generacji Punto) były ważnym elementem polskiej szkoły tuningu wizualnego. Zresztą posłuchacie o tym w materiale z odwiedzin w MM Cars z okazji Nocy Muzeów, do którego obejrzenia Was zachęcam.
